Ongeveer 70 belangstellenden hadden 19 februari 2019 gehoor gegeven aan onze uitnodiging om te komen luisteren naar het verhaal over ‘Kraats en Binnenveld’.
Hij pleitte ervoor om meer rekening te houden met de geschiedenis van Kraats en van het Binnenveld. Natuurlijk zijn wij hier in Nederland in staat om overal te wonen en te werken, wat de ondergrond ook is. We hebben bijvoorbeeld ooit geleerd om goed te heien als we woningen op zompige gronden willen bouwen, maar toch zou het charmant zijn om de oude structuren van de ondergrond te respecteren. Uit de tijd dat wij nog zo sterk samenwerkten met de natuur in dit gebied, omdat we er afhankelijk van waren: huizen bouwen op zandgronden, of op hoger gelegen delen. Producten telen die gedijen op de specifieke grondsoort. Het boerenbedrijf dat vroeger zelfvoorzienend was – deed je dat goed, dan zag je ook nog een siertuin bij de boerderij, dan hadden ze een paard, dan zag je hooibergen met niet 4, maar 5 palen. Wateroverlast in het voorjaar was een gegeven in het Binnenveld, dus hield je daar rekening mee. Natuurlijke grenzen (bijvoorbeeld beken) werden gebruikt – later werden er rechte kanalen getrokken dwars door het bestaande landschap. Waar blijft de plaatsgebonden, historische identiteit als alles op elkaar gaat lijken? Levert het ‘rekening houden met de historische identiteit’ niet een veel gevarieerder en meer herkenbare leefomgeving op? Soms is dat nog zichtbaar en dankzij de lezing van Kees van Grootheest kunnen we die plekken gelukkig nog terugvinden, hier en daar.